Beste Albert,

(mag ik na je abdicatie al Bert zeggen, of liever niet?)

Het moet me van het hart: die hele saga rond je buitenechtelijke dochter begint stilaan een beetje gênant te worden. Dat je jaren geleden naast de pot hebt gepist, dat willen wij de Belgen, je trouwe landgenoten, graag met de mantel der liefde bedekken.

Het is echter jouw halsstarrige weigering om je dochter te erkennen, die er voor zorgt dat we keer op keer met het verhaal geconfronteerd blijven worden. De leugen die je al jaren volhoud, keert op die manier elke keer opnieuw als een boemerang in je gezicht terug.

Beste Bert, ontkennen heeft echt geen zin meer, het wordt nu zelfs een beetje zielig. Met je ontkenning tegen beter weten in, lijk je wel Shaggy, die andere hitsige gorilla, te imiteren, die elke aanklacht (She even caught me on camera) beantwoordde met een laconiek ‘It wasn’t me’.

Als je onze herinnering aan jou als een redelijk verdienstelijke vorst niet wil laten besmeuren, zit er dus maar één ding op. Elke dochter heeft immers recht op een vader.