Deze morgen viel ik bijna uit de zetel van mijn kringloopwinkelsalonnetje bij het lezen van het artikel over de Nieuwjaarsrecepties van drie Vlaamse politieke partijen in De Morgen.

In de marge van dit artikel werd ook ingezoomd op het society-aspect van de partijfeesten van respectievelijk Vlaams Belang, Sp.a en Groen. Dit alles ongetwijfeld onder het mom van een frivole benadering van de saaie politieke realiteit. Er mag toch al eens gelachen worden, nietwaar?

De reporters in kwestie slaan de bal echter volledig mis. In tegenstelling tot de artikels zelf die eerder genuanceerd ingaan op de uitdagingen waar de partijen voor staan, getuigen de stukken in de marge over voornamelijk Groen en Sp.a van een ongelooflijk dedain, een misplaatst superioriteitsgevoel en een zelden in de krant gelezen kortzichtigheid. Tendentieus ook en bovendien bol van diezelfde clichés die anderen verweten worden.

Een partijlid van Groen is per definitie slecht gekleed, zuipt zich vol met goedkope Wereldwinkel-bocht en ligt vervolgens elke zaterdagnamiddag lui op de bank. Een socialist draagt standaard een ruitjeshemd en is een verdoken alcoholist, want durft al om 11u een wijntje te drinken. Hopelijk geen Wereldwinkel-wijn mag ik hopen, of die arme socialist is helemaal de risee.

Met journalistiek heeft dit ongetwijfeld ludiek bedoeld sfeerstuk nog weinig te maken, met platte stemmingmakerij des te meer. De cruciale vraag is wie er behoefte heeft aan dit soort van vulsel in een zelfverklaarde kwaliteitskrant?

Als ik wil weten wat er in society-land is gebeurd, dan lees ik wel de Story of de Dag Allemaal. Bij de dokter uiteraard, want ik neem altijd mijn eigen Story mee als ik bij de dokter ga. Ha, ha, ha! Dat laatste was dus om te lachen.