Slot: Lucien wint en Mere viert feest!

Wat voorafging
Alle wielerliefhebbers zijn het er over eens. Het is nu of nooit voor Lucien. Als hij ooit de Tour wil willen, is het wel deze van 1976. Het is al de 8ste deelname van Lucien en het jaar ervoor is hij knap 3de geworden achter Thévenet en Merckx en achteraf bekeken zat er nog meer in. De Kannibaal zal er dit jaar niet bijzijn en dat doet de kansen van Lucien alweer stijgen.

Lucien rijdt een goede proloog, maar toch schrijven de kranten de eerste dagen van de Tour maar over 1 renner, de sprintbom Freddy Maertens. Het is pas bij de eerste bergen dat Lucien in de rituitslagen opduikt. In de etappe met aankomst op Alpe d’Huez pakt Lucien voor de eerste keer het geel en enkele dagen later rijdt hij in de heroïsche bergrit met aankomst op Pla d’Adet iedereen in de vernieling. Het is daar dat hij de Tour wint! Op zondag 18 juli staat hij als overwinnaar in Parijs, met het geel om de schouders. Nu is het tijd om terug te keren, terug naar Mere.

De gele koorts in Erpe-Mere
In Mere staat het hele dorp al enkele weken op zijn kop. Een eerste delirium komt er als Lucien bij de doortocht van de Tour door Aaigem, Mere en Erpe op 28 juni plots alleen voorop rijdt. Duizenden supporters moedigen hem aan langs de kant van de weg. Van geel is dan nog geen sprake. Iedereen is getooid met witte petjes en witte t-shirts, met daarop de kop van Lucien en de obligate rode bolletjes.

Jonge supporters bij de doortocht van de Tour in Mere op 28 juni 1976

Het is pas als de Tour in zijn definitieve plooi valt, dat de gele koorts in Mere de kop opsteekt. Plots verschijnen overal in het straatbeeld gele t-shirts, gele spandoeken en gele vlaggetjes. En huisschilder René Matthijs krijgt zelfs het lumineuze idee om op een nacht het café van moeder Van Impe in het geel te verven. Vanaf dan wil iedereen dat fameuze gele café wel eens zien en het volk begint massaal toe te stromen. In de week voor de aankomst in Parijs krijgen enkele Meerse muzikanten telefoon. Of ze niet snel nog een liedje kunnen maken over Lucien, want het is ondertussen duidelijk dat die de Tour gaat winnen. Zowel Clark van Mere als Tony de Moté zetten zich aan het schrijven en al enkele dagen later worden de singletjes massaal gekocht én gedraaid. ‘Lucien Van Impe, wint de Tour de France’ van Tony de Moté komt zelfs eventjes op nummer 1 in de Vlaamse Top 10. Ook de pers begint over ‘de gele koorts’ in Luciens geboortedorp te berichten. Met als gevolg dat er nog méér volk naar Mere afzakt.

Het café Van Impe van moeder Julia wordt helemaal geel geschilderd

Het is al midden in de nacht van 18 op 19 juli 1976 als Lucien en Rita terug in Mere arriveren. Vanop de afrit van de autostrade is het al duidelijk dat ze door een massa volk worden opgewacht. Ze wagen het er toch op en rijden met hun gloednieuwe auto door de mensenzee tot aan het café in de Magerstraat. Het wordt een hectische en vooral korte feestnacht. Verborgen op de achterbank van een anonieme politiewagen raakt Lucien bij het ochtendkrieken uiteindelijk toch veilig in zijn toenmalige woning in de Steenstraat. Enkele uren later vertrekt het koppel al naar het koninklijk paleis, waar ze ontvangen worden door koning Boudewijn. Ook ’s ochtends vroeg al staan honderden supporters aan hun woning om een glimp van de kampioen op te vangen.

Lucien en Rita arriveren in Mere

Het feest in Mere zal die zomer nog weken duren. Van heinde en verre zakken mensen af naar Mere om er de sfeer op te snuiven en mee te feesten. Het bier stroomt onophoudelijk uit de tapkranen van de overvolle cafés en de Lucien-singels worden grijsgedraaid in de plaatselijke jukeboxen. Het is pas eind augustus dat het feestgedruis stilaan stopt en dat het normale leven weer zijn gang kan gaan.

In café Van Impe is het die zomer elke dag feest

Maar niet vooraleer op zaterdag 28 augustus 1976 een grote stoet door de straten van Mere trekt. Een 30-tal verenigingen uit Erpe-Mere brengen hulde aan Lucien, met of zonder praalwagen maar altijd met 1 hoofdkleur: het geel. Vanuit Oostdorp trekt de stoet via de Steenstraat naar het café van moeder Julia in de Magerstraat en nadien via Beek en de Nijverheidsstraat naar het dorpsplein waar duizenden supporters Lucien, Rita en hun kinderen staan op te wachten.

Lucien, Rita, Bart en Suzy worden door duizenden toegejuicht in Mere

Lucien wordt er die dag ingehaald als een held en 40 jaar later is hij dat nog altijd. Daarom ook verdient dit monument van de wielersport een eigen standbeeld in Mere. Op zaterdag 30 juli 2016 wordt dat plechtig onthuld, waarna opnieuw een groot volksfeest kan losbarsten. Viva Van Impe en Merci Lucien!

Meer info via De Zomer van Lucien en de Facebookpagina.