Er zijn de laatste tijd nogal wat dieren die in het nieuws komen. De ene soort wordt in stukken gehakt en aan de leeuwen gevoerd, andere soorten beheersen de media al dagen met hun reisplannen. De afgelopen uren was er een tsunami aan berichten over de bewuste panda’s. De panda’s zijn vertrokken, de panda’s zijn onderweg, de panda’s komen bijna aan, de panda’s zijn geland, oef … de panda’s leven nog.

Het lijkt wel alsof er een lokale pandamie is uitgebroken, waar in eerste instantie voornamelijk de beroepsgroep van reporters vatbaar voor blijken te zijn. Maar zij geven het virus wel door aan de rest van het land, gewild of niet.

Naar het schijnt is de komst van die beesten onnoemelijk belangrijk voor de diplomatieke betrekkingen tussen China en ons land. Zo belangrijk dat ze een eigen ontvangstcomité kregen op de luchthaven. De Brabançonne werd nog net niet gespeeld en koning Filip, Herman Van Rompuy en Paus Benedictus werden dik tegen hun zin gevraagd thuis te blijven. Maar Elio was er wel, met hemd deze keer. En dan zijn er ook nog die zogenaamde communautaire spanningen. Die van Antwerpen zijn Zoo in hun gat gebeten, maar vergeten dat het vel van de pandabeer pas wordt verkocht als hij geschoten heeft.

Wat is het nut van zo’n hele panda eigenlijk, gezien in het licht van pakweg de wereldvrede. Zo’n beest zit daar maar een hele dag te niksen en bamboe te vreten. Eigenlijk is de panda een carnivoor, maar omwille van zijn eigen lamzakkerij hebben ze zich noodgedwongen tot planteneter moeten omscholen. Daardoor moeten ze de hele dag door van die vreselijke bamboe blijven eten om genoeg voedingsstoffen binnen te krijgen. Zo niet, kunnen ze vrij snel sterven. Of anders is het wel van de houtsplinters in hun maag.

Op die manier hebben ze zich zelfs gemanoeuvreerd tot bedreigde diersoort. Helemaal terecht dus, als je ’t mij vraagt. Als ze bovendien ook nog eens het grootste deel van de tijd te lui zijn om zich voort te planten, verdienen ze het toch gewoon om uit te sterven? Zo hebben wij, de echte carnivoren, er ook nog iets aan. Zou dat lekker smaken zo’n sappige pandabiefstuk? En hoe bereid je ze best? In de pan gebraden met wat verse bamboescheuten erbij?

Ik moet eerlijk zeggen, ik snap weinig van die hele panda-hype. Voor mij is het allemaal Chinees of beter nog, Pandarijns. Gelukkig begint er nu een quaraintaine van 21 dagen. Na afloop ervan worden de reporters in kwestie wel gewoon terug vrijgelaten…