Deel 2: Lucien, held van de Peyresourde en Pla d’Adet

Tijdens de doortocht van de Tour op het grondgebied van Erpe-Mere wordt Lucien door een uitzinnige massa toegejuicht. Er is zo veel volk op de been dat het lijkt alsof Lucien de Tour al gewonnen heeft. Nadat hij in Mere alleen voor het peloton uitrijdt, neemt hij even verder in Erpe zelfs even de tijd om zijn vrouw te groeten én een kus te geven. Die 4de etappe met aankomst in Bornem wordt uiteindelijk in een sprint met twee gewonnen door de Nederlander Hennie Kuiper, net voor het aanstormende peloton. Lucien wordt 12de.

De Tour-karavaan dendert de dagen erna via Leuven, Verviers en Bastogne terug Frankrijk binnen, op weg naar de eerste bergen.

Het is daar dat Lucien zijn klimmerscapaciteiten kan tonen. Op het thuisfront zijn de verwachtingen hoog gespannen, maar de supporters van Lucien blijven voorlopig op hun honger zitten. Her en der klinkt al gemor. Is Lucien wel sterk genoeg om de Tour te winnen? Fietst hij niet te defensief?

Lucien antwoordt zoals het moet: met de benen. Tijdens de 9de etappe, met aankomst boven op Alpe d’Huez, gaat Lucien aan de voet van die mythische col resoluut in de aanval. Enkel Zoetemelk en Pollentier kunnen volgen, al moet die laatste er na alweer een splijtende demarrage van Lucien ook af. Samen met de Nederlander rijdt Lucien naar de top, de andere protagonisten volgen al op minuten. Maar hoe hij ook probeert, die Hollandse ‘wieltjeszuiger’ krijgt hij er niet af. De snellere Zoetemelk wint dan ook vrij makkelijk in de sprint. Veel belangrijker echter is dat Lucien door die glansprestatie de gele trui overneemt van Freddy Maertens. Voor de allereerste keer in zijn carrière mag hij het geel over de schouders trekken. Daar verlangde hij nu al 8 jaar naar, weet hij nog net in de microfoon van Fred De Bruyne te stamelen.

Tijdens de 12de etappe zal hij zijn leiderstrui nog even verliezen. Paniek in Vlaanderen, maar Lucien zelf geeft achteraf toe dat dit een tactisch plannetje was van Cyrille Guimard. Volgens de eigenzinnige koersdirecteur had de ploeg van Lucien immers niet de capaciteiten om de gele trui tot in Parijs te verdedigen. En dus was een bliksemafleider nodig in de figuur van Raymond Deslile, le vieux. Gelukkig zal Lucien die situatie snel rechtzetten tijdens een legendarisch offensief in de Pyreneeën.

Zaterdag 10 juli 1976 – 14de etappe met aankomst op Pla d’Adet
In deze heroïsche rit met beklimmingen van de Col de Mente, Portillon, Peyresourde en Pla d’Adet laat Lucien zijn concurrenten alle kleuren zien. Op de Peyresourde trekt hij alle registers open. Eén voor één haalt hij alle vroege vluchters in. Op 1 kilometer van de top heeft hij met Luis Ocaña ook de laatste vluchter te pakken. Bij de beklimming van Pla d’Adet laat hij ook de Spanjaard achter om alleen te finishen én wielergeschiedenis te schrijven. Lucien neemt de gele trui weer over van Delisle. Eerste achtervolger Joop Zoetemelk staat na deze rit al op 3’18” achterstand en favoriet Bernard Thévenet zal een paar dagen later zelfs opgeven. De buit lijkt binnen! Nu is het vooral een zaak om zonder kleerscheuren tot in Parijs te geraken.

En op het thuisfront? Daar beginnen ze zich volop voor te bereiden op het grootste feest in de geschiedenis van het kleine dorp! Nog voor de Tour is afgelopen wordt de eerste single al luidkeels meegezongen in de straten van Mere: “Lucien Van Imp, den besten. En Thévenet, de lesten!”

(wordt vervolgd)